رندی که عشق را ،هنر جاودانه گفت/ دری یگانه سفت و درودی یگانه گفت

اگر تا به حال هیچ فیلمی از اصغر فرهادی ندیدید خوش به سعادتتان اگر هم تا حالا درباره الی را ندیدید واقعا بهتان تبریک می گویم 

شما یکی از بهترین فیلم های درام جهان را ندیدید و پیشنهاد می کنم تا روز مرگتان هم به همین روند ادامه دهید تا ذهنتان هیچگاه درگیر بحران ها وتنش های جدی اتفاقات

 معمولی اطرافتان نشود.

اگرهم باجهان فیلم های فرهادی آشنا هستید پس با من همراه باشید می خواهیم نگاهی بیاندازیم به این فیلم ظاهرا معمولی  اما بسیار غمیق و اثراتی که نه تنها  بعد فردی بلکه بعد

اجتماعی همه ما را تحت تاثیر قرار می دهد.

فیلم با تیتراژ تیره و مبهمی شروع می شود ابهام در همه لایه های فیلم موج می زند کارگردان برای تعریف کرذن قصه اش عجله ای ندارد و مانند یک قصه گوی ماهر اجازه

 می دهد ببینده در آرامش  از جو صمیمی و دوست داشتنی ای که شخصیت های فیلمش ساخته اند لذت ببرد و منتظر خلق یک عاشقانه آرام بین الی و احمد باشد.

همه چی خوب و مطابق میل ما پیش می رود  درست همان جایی که از بادبادک بازی الی غرق لذت می شویم و با خنده هایش می خندیم اتفاقی می افتد که لبخند روی

لب هایمان می خشکد الی ناپدید می شود وعلت و چگونگی اش برای همیشه مبهم باقی می ماند دروغ پشت دروغ انکار پشت انکار و ابهام داستان را از آن چیزی که

هست پیچیده تر می کند. 

شادی و خنده جایش را با غم عمیقی که ناشی از از دست دادن الی و از دست دادن تمام حقیقت است عوض می کند .

نی که هرکدام نشانگر یک شخصیت مستقل و متکی به خود هستند کنترل خود را بر موضوغ از دست می دهند و مردان که در حال تلاش برای حل مسئله پیش آمده

هستند امید خود را از دست می دهند.

آنچه در انتقال حس سردرگمی نگرانی استرس و ناباوری به مخاطب بسیار موفق عمل کرده بازی دقیق و درست تمامی بازیگران فیلم است که مهم ترین آنها  سپیده

(با بازی بی نقص و زیبای گلشیفته فراهانی) است آنقدر تاثیرگذار و عمیق که من مخاطب برای سینمای ایران بدون حضور او تاسف بسیار می خورم اگر اینجا بود قطعا

نقش های درخشان بسیاری به یادگار می گذاشت گرچه هم اکنون نیز ذر خارج از ایران کارنامه هنری درخشانی دارد اما از بازی گرفتن های خوب فرهادی نمی توانیم

چشم پوشی کنیم چه اینجا چه در جدایی، فروشنده و سایر فیلم هایش چیزی که در بازی بازیگران نمود دارد بازیگردانی او در مقام کارگردان است.

فارغ از تمام نقاط مثبت و منفی این فیلم، چیزی که درباره الی را برای من به یک فیلم ماندگار در سینمای ایران تبدیل کرد فیلمنامه بود

همه آن چیزی که یک فیلمنامه درام

رازآلود احتیاج دارد داشت و همه اتفاقات بزرگ و کوچک را با ترتیبی که انتظار می رفت چیده بود، گرچه در بخش دوم نتوانست همه انتظار مرا برآورده کند و پایان فیلم یک

پایان قابل قبول نبود

اما

 درباره الی  در سینمای یکنواخت و بی رنگ (درام)آن سال ها یک جهش بزرگ محسوب می شد به قول یکی از منتقدان این فیلم آغازگر موجی نو در سینمای ایران بود.

فرهاذی با این فیلم دریچه جدیدی را برای فیلمسازان نسل بعد از خود و حتی هم نسلان خود در سینما باز کرد و مخاطب را بعد از این فیلم در ادامه آثار دیگرش با جنبه

های انسانی ای که بشر خواه ناخواه و گریز و

ناگریز در زندگی روزمره با آن روبه روست وارد چالشی بی پایان می کند چالشی که اگرچه ممکن است پایانی تلخ داشته باشد اما به قول خودش یک پایان تلخ بهتر از یک

تلخی بی پایان است.